Turystyka, podróżowanie, odkrywanie. Zostawianie śladów, budowanie rajów, rujnowanie. Ta dwubiegunowość doświadczenia turystycznego może być punktem wyjścia do kulturoznawczych i antropologicznych poszukiwań zależności pomiędzy tym, który przybywa a lokalną społecznością i odwiedzaną przestrzenią. Ciągłe napięcie pomiędzy intencją i wyobrażeniami podróżującego a konsekwencjami jego obecności w świecie Innego to wciąż niezwykle istotny temat. Stawiając stopę na „nowym lądzie”, nie konfrontujemy się bowiem wyłącznie z pięknymi krajobrazami, ale często także z ludźmi żyjącymi wśród ruin swoich światów. Trafiamy na obszary niemające nic wspólnego z turystycznym rajem i przekonaniem o nieskończonym postępie.
8 i 9 kwietnia 2019 roku w Centrum Informacji Naukowej i Bibliotece Akademickiej odbywa się konferencja pt. „Raje i ruiny. Turystyka na końcach światów”.
Uczestnicy spotkania zastanawiają się nad miejscem turystyki w naszej współczesności – na ile wciąż sprzyja tworzeniu obrazu lepszego świata, kontynuując europejskie marzenia o utopijnych rzeczywistościach, a na ile odarta z owych marzeń stanowi jaskrawy przykład ingerencji w lokalną tożsamość miejsca/ludzi/nie-ludzkiego, przyczyniając się do nie zawsze pozytywnych transformacji środowiskowych, społecznych i kulturowych.
Wśród poruszanych zagadnień znajdzie się również perspektywa turysty (zarówno ontoepistemologiczna, estetyczna, jak i etyczna), a także sposoby, dzięki którym podróż może zmienić naszą optykę patrzenia na globalne procesy.
Program konferencji dostępny jest na stronie Instytutu Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych.